جامعه شناسی علمی است که به مطالعه«رفتار و کردار آدمی در گروه از یک طرف و چگونگی مناسبات افراد بشر از طرف دیگر» می پردازد(کینگ،جامعه شناسی،ص15) که مهمترین فایده آن،به دست آوردن آگاهی درباره فرهنگ ها و جوامع و شناخت اصول و قوانین حاکم بر رفتار انسان هاست.این ویژگی به محقق جامعه شناس کمک می کند تا از یک سو؛ جامعه و تمام اجزا و فرایندها و جریان های درون آن را با روش های دقیق و قابل اطمینان بشناسد. و از سوی دیگر عواقب فرایند اجتماعی را نیز تحت شرایط موجود و یا با در نظر گرفتن برخی تغییرات،تا حدودی پیش گویی کند.(رفیع پور،آناتومی جامعه،15) همچنین جامعه شناسی می تواند به شیوه های گوناگون به انتقاد اجتماعی و اصلاحات اجتماعی عملی کمک کند.
در آموزه های اسلام وارد شده است که در واپسین سالهای هستی،حکومتی جهانی مبتنی بر تعالیم اصیل قرآنی و اسلامی،بنا نهاده خواهد شد که با شعار آن عدالت گستری و برچیده نمودن همه نمادهای ظلم وستم از روی زمین است.این آموزه را ما امروز با عنوان گفتمان مهدویت می شناسیم.گفتمانی که داعیه دار اندشه ای راهبردی بر گسترش عدالت و معنویت در گستره هستی است.این گفتمان،دارای ابعاد گوناگونی است؛فردی و اجتماعی،مادی و معنوی،دنیوی و اخروی،سیاسی و اجتماعی و فرهنگی و حتی اقتصادی.از این رو بررسی دقیق و علمی و کنکاش در ماهیت این گفتمان،نگرش تخصصی و علمی را طلب می کند.بدین معنا که لازم است اندیشمندان رشته های گوناگون علمی،با پردازش عالمانه و متخصصانه به ابعاد گوناگون این آموزه،در راستای اجرایی کردن و عملیاتی نمودن آن قدم بردارند.