حجت الاسلام و المسلمین دکتر جواد جعفری، عضو هيأت علمی و معاون پژوهش مؤسسه آینده روشن (پژوهشکده مهدویت) در نقد فیلم مستند «ظهور بسیار نزدیک است» یادداشتی را نوشته است که در ذیل می‌خوانید.

اهل بیت عصمت و طهار(ع)، همیشه شیعیان را به نزدیک دانستن ظهور فرمان داده‌اند. از آنان خواسته‌اند صبح و شام منتظر شنیدن اولین نشانه ظهور باشند.1 بنابراین وظیفه ماست که ظهور را نزدیک دانسته و همیشه احتمال وقوع آن را داده، امید قوی به درک دوران ظهور داشته باشیم.

امیدواریم این انقلاب بزرگ که بی‌شک زمینه ساز ظهور است و به رهبری ابرمرد تاریخ حضرت امام خمینی رحمت الله علیه به ثمر رسیده است، هر چه زودتر به دست نایب بر حقش حضرت آیت الله العظمی خامنه‌ای به دست صاحب اصلی آن سپرده شود. پدران و مادران شهدا، داغ فرزند را با دیدن چهره دلربای امام عصر(عج) از یاد ببرند و ما در زیر پرچم ولایت این سید خراسانی برای بیعت با امام زمان(عج) به سمت مکه حرکت نماییم.

بی‌شک این امید و احتمال، وظیفه هر مؤمنی است. اما امید داشتن یا احتمال دادن غیر از تعیین کردن وقت ظهور است. اگر کسی امیدوار باشد که ظهور را درک می‌کند یا با توجه به قراین و اوضاع جهان احتمال دهد که ظهور در چند سال آینده اتفاق می‌افتد نه تنها عملی باطل مرتکب نشده است، بلکه به دستور امامان(ع) عمل نموده است. اما اگر کسی با قطع و یقین وقت تعیین کند چه حکمی دارد؟

در روایت‌های متعدد «توقیت» یعنی تعیین وقت برای ظهور حضرت ولی عصر(عج) ممنوع دانسته شده است و امامان(ع) فرموده‌اند هر کس تعیین وقت نماید، خداوند با تأخیر انداختن ظهور، دروغگو بودن او را ثابت می‌کند.2 بنابراین فرمودند ما اهل بیت هرگز برای ظهور وقت تعیین نمی‌کنیم.3 هر کس هم تعیین وقت نماید دروغگو است4 و وظیفه شیعیان تکذیب آنان است.5 در برخی روایات دلیل ممنوعیت تعیین وقت، موجب نا امید شدن مردم دانسته ‌شده است6 و در برخی دیگر با تشبیه به جریان حضرت موسی(ع) (تبدیل شدن مناجات سی روزه در کوه طور به چهل روز) موجب به وجود آمدن فرقه‌ها و انحرافات بزرگ اعلام شده است.7 (فتنه گوساله سامری).

با توجه به روایات یاد شده و آسیب‌هایی که اهل بیت(س) بیان کرده‌اند، توقیت خط قرمز منتظران است و امامان(ع) از ابتدا شیعیان را از این کار نهی کرده‌اند.

اما با تأسف شدید اخیرا شاهد تولید فیلمی هستیم که با عنوان «مستند ظهور بسیار نزدیک است» در سطح وسیعی درکشور پخش شده است. مشکل عمده و اصلی این محصول همان عبور از خط قرمز است. سازندگان این مستند با یقین کامل حکم می‌کنند که ظهور در چند سال آینده اتفاق خواهد افتاد و هیچ شکی ندارند که در دروان ریاست جمهوری آقای دکتر محمود احمدی‌نژاد ظهور واقع می‌شود. این انحراف بزرگ که در روایات فراوانی از آن نهی شده است موجب شده تا مرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم احساس مسوولیت نموده و در برابر آن موضع گیری نماید. البته این که براستی چه کسانی پشت پرده این اقدام هستند؟ هدف نهایی آنها از این اقدام چیست؟ چرا با آن که دست آویزی برای اهانت آشکار سازندگان آن به یک مرکز رسمی حوزه مقدسه علمیه قم شده است، برخوردی قانونی با آنان نمی‌شود؟ پرسش‌هایی است که برای نگارنده نیز حلّ نشده است.

وظیفه حقیر بعنوان کارشناس معارف مهدوی، بیان علمی مشکلات این مستند است. هر چند مقداری از مشکلات این محصول را در مدرسه مقدسه فیضیه بیان کردم اما به دلیل بد اخلاقی‌های سازندگان آن در جلسه نقد، که قبل از بیان نقدها می‌خواستند جواب آنها را بدهند! امکان بیان همه موارد فراهم نشد. لذا تصمیم گرفتم فهرست‌وار مشکلات آن را بیان کنم تا ضمن روشنگری در جامعه اسلامی،8 سازندگان آن نیز اگر پاسخی داشتند بطور شفاف بیان نمایند.

علاوه بر اشکال اصلی این فیلم که تعیین وقت ظهور است می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
۱. پایه و اساس قرار دادن دو کتاب: الف) کتاب عصر ظهور آقای کورانی در حالی که ایشان در سال ۸۰ در مصاحبه با مجله انتظار شماره دو، مشکل داشتن تطبیق‌هایش را تصدیق کرده است. ب) کتاب فتن ابن حماد که خود اهل سنت در مؤلف آن، انتساب کتاب به نویسنده، راویان کتاب، احادیث داخل کتاب حرف دارند و احادیث متفرد آن را نمی‌پذیرند.
۲. مقایسه میان یاران امام مهدی(عج) و امام حسین(ع) برای کوچک شمردن یاران امام مهدی(عج)
۳. تحریف پیام حج مقام معظم رهبری و حذف جمله‌ای کلیدی از آن.
۴. برداشت غلط از کلام بزرگان و همراه نشان دادن آنان با راه نادرست خویش.
۵. تحریف و اضافه کردن آخرالزمان به حدیث روح الله و کاملا غلط معنا کردن آن.
۶. تحریف کلمه «خال» به «خلل» در روایت، بدون هیچ دلیلی.
۷. توجه نکردن به روایات معارض (روایت خال دست چپ).
۸. تطبیق شاب (جوان) به مقام معظم رهبری که بیش از 70 سال دارند!
۹. تعیین صریح وقت ظهور با پخش صوت و انتساب آن به خود حضرت آقا در حالی که آقای ری‌شهری به دروغ بودن آن گواهی داده‌اند و روایات به شدت از آن نهی کرده‌اند.
۱۰. یکی دانستن سید حسنی و سید خراسانی بدون ارایه دلیل در حالی که طبق روایت معتبر شیعه اساسا سید حسنی در ایران حضور ندارد.
۱۱. تطبیق استغاثه سید حسنی از مردم در اطراف طالقان را به استغاثه مقام معظم رهبری از امام زمان(عج) در تهران (ببین که از کجا به کجا می‌فرستمت).
۱۲. قصد کردن معنای لغوی «شعیب» و اراده معنایی عجیب از «بنی تمیم» که دیگر کاملا نو است و حتی با کتاب آقای کورانی هم سازگاری ندارد.
۱۳. ادعا شده در روایات برای شعیب واژه شاب آمده در حالی که در هیچ روایتی نیست.
۱۴. ادعای شده مجموع روایات برای شهر ری است در حالی که هیچ روایتی وجود ندارد و تنها سخنی از حسن بصری در کتاب فتن ابن حماد آمده مگر حسن بصری یکی از معصومان باشد.
۱۵. سخن امام سجاد(ع) در کتاب غیبت طوسی به هیچ انگاشته شده و سخنی از تعارض سمرقند نیست.
۱۶. نسبت دادن نشانه «نحیل» لاغر برای شعیب در حالی که هیچ روایتی نیست.
۱۷. ویژگی‌های شعیب که در این مستند گفته می‌شود هیچ کدام مستند به معصوم نیست و سخن افرادی شناخته نشده در کتابی ضعیف از اهل سنت است که چنین پر رنگ جلوه داده شده و کشوری را سر کار گذاشته‌اند.
۱۸. و بالاخره انحراف بزرگ فیلم که بشارت‌های آقای رییس جمهور را برجسته می‌کند و بعد چنین القا می‌کند که حرف و حدیثی درباره ارتباط وی با امام زمان(ع) وجود دارد. و در هر بیننده‌ای این زمینه را ایجاد می‌کند که در سی دی دوم منتظر ادعاهای غیر منتظره باشند. ادعایی که حتی برای مقام معظم رهبری هم روا ندانسته‌اند با آنکه ایشان نیز بشارت می‌دهند. و در پایان فیلم معلوم می‌شود آن مقایسه انجام شده است تا این ادعا جا داشته باشد.

اعاذنا الله من شرور انفسنا و سیئات اعمالنا.
خداوندا هرگز ما را به اندازه چشم بر هم زدنی به خودمان وا مگذار. امین
و السلام علی من اتبع الهدی.

پی‌نوشت‌ها
1 . الغيبة للنعماني، ص ۱۶۱، ح۱.
2 . الغيبة للنعماني، ص ۲۹۴ح۱۲
3 . الكافي، ج‏۱، ص: ۳۶۸ح۳، الغيبةللنعماني ص : ۲۹۴، ح۱۲.
4 . الإمامة و التبصرة، علي بن بابويه، ص ۹۵، حدیث۸۷ و الكافي، ج‏۱، ص ۳۶۸ ح۲ و الغيبة للنعماني ص۲۹۴، ح۱۱ و الغيبة للطوسي، ص۴۲۶.
5 . الغيبة للطوسي، ص۴۲۶
6 . الكافي، ج‏۱، ص: ۳۶۹، ح۶
7 . الكافي، ج‏۱، ص: ۳۶۸، ح۵ و تفسيرالعياشي ج۲، ص۲۶، ح۷۰
8 . إِذَا ظَهَرَتِ الْبِدَعُ فَعَلَى الْعَالِمِ أَنْ يُظْهِرَ عِلْمَهُ فَإِنْ لَمْ يَفْعَلْ سُلِبَ مِنْه‏ نُورَ الْإِيمَان

نویسنده: حجت الاسلام و المیلمین دکتر جواد جعفری، عضو هيأت علمی و معاون پژوهش مؤسسه فرهنگی هنری آینده روشن بشریت (پژوهشکده مهدویت).

انتهای پیام/گ/0/